Kralja Petra Prvog

Ulica Kralja Petra jedna je od najstarijih beogradskih ulica. Pretpostavlja se da su u njoj (pored sadašnje zgrade Narodne banke Srbije, Kralja Petra I 12) u 1. i 2. veku naše ere bili rimski forum, bazilika i terme. U 19. veku u ovoj ulici nalazila se prva zvanična beogradska apoteka (na mestu današnje stambene zgrade u broju 8) i prvi gradski hotel "Kod jelena" (između Gračaničke i Čubrine ulice, srušen 1938). Danas se u ovoj ulici nalaze Patrijaršija Srpske pravoslavne crkve, Saborna crkva, kao i najstarija beogradska Kafana "?". Od 1872. do 1904. zvala se Dubrovačka, a od 1904. do 1946. godine Kralja Petra I. Tada se donjem delu ulice vraća naziv Dubrovačka, a gornjem (od Dušanove ulice do Saborne crkve) daje naziv ulica 7. jula (po datumu ustanka 1941). Od 1995. gornji deo ponovo dobija naziv ulica Kralja Petra I.

KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ
(Beograd, 1844 - 1921), srpski vladar

Školovao se u Beogradu, zatim u Ženevi do 1862. godine, kada je prešao u Pariz, gde je završio vojnu školu u Sen-Siru, a potom kao potporučnik i višu vojnu školu u Mecu (1867). Za vreme francusko-pruskog rata učestvovao u nekoliko bitaka na strani Francuske. U bosansko-hercegovačkom ustanku učestvovao tokom 1875. i do maja 1876. godine, pod imenom Petar Mrkonjić, u borbama protiv Turaka sa četom od oko 200 boraca. Otuda pokušao izmirenje i nudio svoju saradnju Milanu Obrenoviću, no bez uspeha. Februara 1883. otišao u Crnu Goru, gde se oženio ćerkom crnogorskog kneza Nikole. Na Cetinju živeo s porodicom do ženine smrti, 1890. godine, a tada se preselio u Ženevu i ostao tamo do 1903.

Posle ubistva kralja Aleksandra Obrenovića, Narodno predsedništvo 15. juna 1903. izabralo ga je za kralja Srbije. Uveo parlamentarnu ustavnu monarhiju. Pod pritiskom krugova iz "Crne ruke", 22. juna 1914. povlači se s vlasti, motivišući to bolešću, i prenosi vršenje kraljevske vlasti na prestolonaslednika Aleksandra. Za vreme Prvog svetskog rata, pošto je s najvećim teškoćama prešao preko Albanije, živeo u izbeglištvu u Grčkoj do jula 1919. Za njegove vladavine kultura i nauka doživele su "srpski zlatni vek", a sam je ostavio "Ratni dnevnik 1914-15".